Rêwîtiya nivîskareke Awustralî ji bo Kurdistanê û çend fîçerên din di Çavê Rûdawê de

Rêwîtiya Zoe Batt ji bo Kurdistanê

Zoe Batt, xanimeke Awustralî ye, serdana xwe ya yekem ji bo Kurdistanê encam daye. Rêwîtiya wê bi rêya peywendiya malbatî bû, ji ber ku mêrê wê, Ruşdî Enwer, Kurdê Helebceyê ye. Berî hatina wê ji bo Kurdistanê, Zoe navçe zêdetir bi rêya kanala Rûdawê dîtiye ku mêrê wê her êvar li mala xwe ya li Taylandê lê temaşe dikir.

Van belgefîlman wêneyeke rastîn a Kurdistanê pêşkêş kiriye ku ligel bîr û baweriyên wê yên hevpar li Awustralyayê cuda bû. Di dema serdana xwe de, Zoe çend cihên dîrokî û çandî yên navdar dîtin, di nav de şkefta Hezarmêrd ku wekî kevntirîn cihê ku serdana wê kiriye bi nav dike, muzexaneya Silêmanî û Helebceyê. Serdana Helebceyê bi taybetî ji bo wê girîng bû, ji ber ku mêrê wê xelkê wê derê ye.

Şivanên Çiyayê Asosê – Jiyaneke xwerû di nav xwezayê de

Li quntara Çiyayê Asosê, dûrî qerebalixa bajarvaniyê, çend malbatên koçer jiyanek xwerû derbas dikin. Ew ji destpêka biharê heta dawiya payîzê li gundê Libaneyê ku ser bi Qezaya Dûkanê ye bi cih dibin. Mihemed Ebdullah, panzdeh sal e şivan e, rojane rêyên zehmet û dijwar ên çiyayan dibire ji bo xwedîkirina pezê xwe. Zêyê biçûk û deştên kesk, ev herêm kirine çêrgeheke berhemdar.

Mihedîn Ebdullah, ajaldarekî bi ezmûn, vê erdnîgariya taybet wekî beşek ji mîrateya xwe ya çandî dibîne. Bi şev, gava ku tarî baskê xwe bi ser çiyayan de dikişîne, şivan bi dorê heta ber destê sibê çavdêriya pezê xwe dikin û ji tirsa êrîşa guran bi hişyarî pasevaniyê dikin.

Sermaya zozanan, ku car caran digihîje çar pileya Celsius, wan neçar dike ku li dora agirekî biçûk bicivin. Bi vexwarina çaya germ û gotina stranên Kurdî, hêz vedigere bedenên wan ên westiyayî. Ev çîroka jiyana sade ya şivanên Asosê ye, jiyanek ku rojane bi hilatina rojê ji nû ve dest pê dike, çandeke kevnar a koçeriyê ku hêj li Kurdistanê berdewam dike, nîşan dide.

Kanîlosa - Gencîneya kesk a rojhilatê Kurdistanê

Kanîlosa, bihuşteke kesk di hembêza çiyayên rojhilatê Kurdistanê de, bûye navendeke sereke ji bo geştyaran li Pîranşarê. Ev dera dilrevîn bi rûbarên xwe yên şîn, daristanên xwe yên qelebalix û xwezaya xwe ya bêhempa, heftane sedan geştyar ji seranserê rojhilatê Kurdistan û Îranê berê xwe didinê.

Di dawiya hefteyê de, malbat tên vê herêmê da ku kêfê ji hênikî û paqijiya ava wê wergirin. Zarok di rûbar de avjeniyê dikin, lê mezin bi vexwarina çayê, hinekî ji leza jiyana xwe ya rojane kêm dikin. Geştyar ji bajarên cuda yên wekî Seqiz, Mehabad, Nexede û bajarên din berê xwe didin Kanîlosayê.

Di bin siya daran de vedihesin, xwarinên xwecihî dixwin, guh didin muzîka herêmê û bi hev re direqisin. Seîd Beyramî geştyarekî Faris e û tekeziyê li ser mêvanperweriya Kurdan dike û ji geştyaran daxwaz dike ku paqijiya herêmê biparêzin.

Pirtûkxaneya zilamekî temenmezin li Mûsilê

Li taxa "Sewre"yê li aliyê rastê yê bajarê Mûsilê, Ehmed Mihemed Ebdullah, di sala 1952 de ji dayik bûye, pirtûkxaneyek wî ya taybet heye. Ev zilam derçûyê koleja yasayê ya Zanîngeha Bexdayê ye di sala 1973an de û ji wê demê heta niha evîndarê pirtûkan e.

Piştî xanenişînbûnê, Ehmed tenê bi pirtûkên xwe ve mijûl e. Niha zêdetirî 12 hezar pirtûkên wî hene ku di naverokê de cur bi cur in, nemaze li ser dîroka Îraqê û mijarên olî. Armanca sereke ya vî zilamî piştgirîkirina xwendekaran e.

Ew piraniya pirtûkên xwe bê beramber an jî bi bihayekî pir kêm (250 dînarên Îraqî) ji bo mehekê bi kirê dide xwendekaran. Li gorî wî, kêmbûna xwendinê di nav ciwanan de metirsiyeke mezin e li ser bajarê Mûsilê.

Pirtûkxaneya wî her roj tijî xwendekarên xwendingeh û zanîngehan e. Eşref Zahirî, çalakvanê medenî, piştgiriyê dide projeya Ehmed. Hêviya Ehmed ew e ku di paşerojeke nêzîk de, cihekî wî yê berfirehtir hebe da ku bikaribe bi awayekî baştir xizmeta xwendekaran bike û pirtûk careke din wekî salên berê cihê xwe di nav civakê de bigirin.