Onlar da duymak istiyor

Van (Rûdaw) – Türkiye’deki Kürt illerinde yaşayanişitme engelli yakınları, devlet tarafından kendilerine gereken desteğin sağlanmadığından şikayetçi.

 

Rûdaw’a konuşan üç çocuğu işitme engelli olan Halime Ölmez, işitme cihazlarının değiştirilmesi ve cihaz pilinin yenilenmesi konusunda sıkıntı yaşadığını belirtti.

 

Cihazların 600 TL olduğunu söyleyen Ölmez, “Her üç yılda biri cihazı değiştirmek gerekiyor, pahalı olduğu için de alamıyoruz. Devletin bu konuda engelli ailelerini desteklemesi lazım” dedi.

 

6 ve 8 yaşındaki iki oğlum da okula gittiğini ve işitme engelli olduğu için zorluk yaşadığını belirten Ölmez, “Okulda işaret dili öğretiliyor, konuşma dili öğretilmiyor. Eğer küçük yaşta konuşma dili öğretilmezse çocuk büyüdüğünde artık konuşamaz” ifadelerini kullandı.

 

Ölmez, üç çocuğunun işitme engelli olmasını akraba evliliğine bağladı.

 

İşitme engelli çocuğu olan Hatice Ergin ise, kendi imkânlarıyla işitme cihazını değiştirmek zorunda kaldığını söyledi.

 

İşitme engelliler için özel okul olmadığında çocuğunu normal okula gönderdiğini dile getiren Ergin, “Daha önce rehabilitasyon merkezine gönderiyordum, ancak orada konuşma konusunda ilerleme olmadı. Şimdi gittiği okulda okuma yazma öğreniyor, resim yapıyor, ama önemli olan konuşma dilidir. Bu eğitim de verilmiyor” diye konuştu.

 

İşitme engelliler konusunda uzman olan Filiz Yörükoğlu da, işitme engellilerin küçük yaşta konuşma diline yönlendirilmesi gerektiğini söyledi.

 

Bunun için “kaynaştırma programı” uygulandığını belirten Yörükoğlu, şunları kaydetti:

 

“Erken tanı, erken cihazlama, erken müdahale; bu üçü birden uygulandığında ilerde işitme engelli ile normal duyan arasında fark kalmaz. İşitme cihazı sayesinde gereken eğitimi alır, konuşmayı erken öğrenirse sorun kalmaz. Hiç konuşamayanlar zamanında müdahale edilmeyenlerdir, bir de bazı imkansız rahatsızlıklar vardır, onun dışında cihaz sayesinde hepsi de duyar ve konuşur.”