Kürt genci 15 yıldır ailesini arıyor

Güney Kürdistan halkının 1991 yılındaki büyük göçü sırasında Rojhelat’ın Serdeşt kentinde ailesinden ayrılan Resul Pur (Xerib) 15 yıldır ailesini arıyor.

 

Xerib’in ailesi onu 27 yıl önce henüz 6 aylık bir bebekken Serdeşt’te bırakıyor. Şu anda üç çocuk sahibi olan Xerib, hikayesini Rûdaw’a anlattı.

 

Xerib, “Ailemden Güney Kürdistan halkının 1991 yılındaki büyük göçü sırasında ayrıldım. Rojhılat’ın Serdeşt kentinde bir aile beni büyüttü” dedi.

 

Xerib’i büyüten Resul Selim, Xerib’in Serdeşt Hamamı önünde bırakıldığını belirtiyor.

 

Resul Selim, Xerib’e “Güney Kürdistanlı Kürt elbiseleri giyen bir kadın yanıma gelerek ‘hamama gideceğini söyleyerek çocuğunu bana bıraktı’. Hamama giden kadın bir daha dönmedi. Hamama gidip kadını sorduğumda bana kadının gittiğini söylediler” demiş.

 

Resul Selim büyütmesi için çocuğu bir akrabasının evine götürüyor. Xerib, “Kak Resul’un Serdeşt’te Kemal Haci Evla adında bir akrabası var. İki ay onlarda kalmışım. Sonra Kak Kemal vefat etmiş. Sonra Ali Resul adında bir komşuları beni büyütmek için istemiş” diye konuştu.

 

Xerib’i büyüten Ali Resul ve Gülnaz çiftinin ikisi de hayatını kaybetmiş.  Xerib, “Aile iki erkek çocuk sahibiydi ve bir çocukları sınırda öldürülmüştü. Aile beni ölen çocuklarının yerine koydu. Gülnaz hanım bana süt verdi. Ancak ben daha süt içerken Gülnaz hanım vefat etti. 6 yaşına geldiğimde de Kak Ali vefat etti. Daha sonra çocukları Gafur’un yanında kaldım. 11 yaşına geldiğimde Gafur evlendi. 18 yaşına kadar onlarda kaldım” ifadelerini kullandı.

 

İkinci kez kimsesiz kalıyor

 

Gafur ile eşi 18 yaşından sonra Xerib’in artık evlerinde kalmasını istemiyor.

 

Xerib, “Gulnaz hanımın sütünü içmiştim ve beni çocuğu gibi büyütmüştü. Mirastan faydalanmam lazımdı. Ancak Gafur mirastan faydalanmama razı olmadı. Bana artık gitmemi ve hayatımı kendi başıma devam ettirmemi gerektiğini söyledi. Ben de bir ev kurdum ve çalışmaya başladım. Askerliğimi de yaptım” dedi.

 

Sınırda Kolberlik (sınır ticareti) yapan Xerib 8 yıl önce Benaz Kadir adındaki komşusu ile evlenme kararı alıyor.  Ancak Benaz’in ailesi, Xerib kimsesiz olduğu ve Kolberlik yaptığı için kızını vermek istemiyor. Aile sınır ticareti yapan Xerib’in başına bir şey gelmesinden ve kızlarının dul kalmasından endişe ediyor. Ancak Xerib’in ısrarı ve Benaz’ın eniştesinin kefil olmasıyla nikah kıyıyorlar. Şu anda 3 kızları var.

 

Xerib 6 yaşındayken komşuları ve sınıf arkadaşlarının ‘sen bu ailenin çocuğu değilsin” demesiyle  Ali ile Gülnaz’ın gerçek çocukları olmadığını öğreniyor. Gerçeği öğrenen Xerib çok üzülüyor. Xerib, “Bundan dolayı bana Xerib ismini koymuşlar ve herkes beni bu isimle tanıyor. Babam ve abime sorduğumda bana ‘çocukluğunda hangi isimle seslendiysek cevap vermedin biz de çaresiz bir şekilde sana bu ismi verdik’ dediler” diye konuştu.

 

Ailesinden hiçbir hatıra kalmadığını belirten Xerib, “Kadın beni bıraktığında üzerimde kimlik ya da başka bir şey yokmuş. Ancak süt kutusu, bileğimde bir bilezik ve çizgi çizgi olan bir elbisem varmış. Maalesef onlarda kaybolmuş. Gerçek ailemden hiçbir hatıra kalmamış” ifadelerini kullandı.

 

Xerib, büyük kızının Güney Kürdistanlı olduğundan şüphe etmemesi ve ailesine kavuşacakmış gibi devamlı bir şekilde bir gün ailesine gideceklerini söylüyor.

 

Xerib, “Büyük kızım devamlı olarak anne ve babamın neden bizi ziyaret etmeye gelmediklerini soruyor. Bende Kürdistan’da olduklarını ve birgün yanlarına gideceğimizi söylüyorum. 15 yıldır ailemi arıyorum. Hangi bölgenin halkı olduklarını ve kardeşlerimin olup olmadığını bilmiyorum. Anne babamın hayatta olup olmadıklarını da bilmiyorum. Süleymaniye, Erbil, Halepçe, Kerkük, Keladize, Ranya, Çarkurne ve farklı kentler ile Bağdat’ta ailemi aradım ama bulamadım” dedi.