Siyasi taraflar arasında ne zamanki siyasi çatışmalar başlar, tarafların biribirine ödün vermesi için, halk ve halkın kızgınlığı kullanılır. Durum böyle olunca hem siyaset rayından çıkar, hem de halk bölünmeye gider.
Siyasi taraflar arasındaki çekişmeler ne kadar derin olursa olsun, sonunda anlaşma sağlanır. Ancak bu yaralar halk arasında yayıldığında, işte o zaman çok geç kabuk bağlar.
4 yıla yakın bir iç savaş yaşadık. Sonuç olarak taraflar yine oturup anlaştı, ama halkın vücudunda açılan yaralar hala iyileşmedi.
Bugün yine siyasi çatışmalar ciddi olarak aynı yöne doğru ilerliyor. Eğer önü kesilmez ise halkı ve barışı tehdit altına alacaktır.
Siyasi anlaşmazlıklar neredeyse kin ve nefret ekiyor halk arasında. Siyasiler şehirleri ayrıştırıyor, “hemşehricilik” yapıyor.
Bu siyasi taraflar, planlı bir şekilde, en büyük partiyi “köle”, kendilerini de “özgür” ve “özgürlükçü” ilan ediyor. Bu siyah - beyaz siyaset, halkın birlikte yaşamasını çok dar bir çerçeveye sokar.
Gazete, televizyon ve sosyal medya üzerinden saygıdışı, küfür dolu bir üslupla, 100 yıllık bir mücadeleye ve emeğe ucuz bir biçimde saldırmak kabul edilebilir değil.
Tarafların ortak noktası iktidarı paylaşmaktır. Yani onlar sonunda anlaşacaklardır. Çok partili bir bölgede istikrarın sağlanması için iktidarın paylaşılması gerekir.
5 partinin yaptığı toplantılarda benim gördüğüm, sorun iktidarı paylaşmaktı. Siyasi sistem veya demokrasi, medyada konuşulduğu kadar bu toplantılarda konuşulmuyordu.
Onun için son olarak taraflar halkın ve taraflarının kin ve nefretini pekiştirerek, birbirlerini ödün vermeye zorlamak istemiştir.
Çünkü ne zaman siyasi taraflar kopuş yaşarsa, o zaman anlaşmaları daha kolay olur. Ancak ne zaman ki halk ayrışırsa, onu düzeltmek onlarca yılı alır.
Bu yüzden, siyasi çelişkilerin ve farklı görüşlerin bir kez daha toplumumuzun vücudunda yaralar açmasına izin vermemeliyiz.
Yorumlar
Misafir olarak yorum yazın ya da daha etkili bir deneyim için oturum açın
Yorum yazın