Süleymaniye, diğer illere göre farklı ve kendine özgü bir şekilde Baban Beyliği döneminde kuruldu. Bazı ilçeleri Süleymaniye’den daha büyük ve daha eski bir geçmişe sahip olmasına rağmen, Süleymaniye merkez haline getirilip, bu beylik tarafından yönetildi.
Baban Beyliği’nin yerini, Süleymaniye’de Şeyh Mahmud Hükümeti aldı. Süleymaniye başka bir altın çağına girmiş oldu. Şehir kültürel anlamda daha da zenginleşerek cazibe merkezi haline getirildi. O dönemde Şarezü, Şarbajer, Pışder, Germiyan ve Kerkük’ün bazı bölgeler de ilin yönetimindeydi.
Kürt yönetiminin ilk tecrübesi olan Süleymaniye, ardı ardına Irak rejiminin saldırılarına maruz kaldı. 1992-1996 yıllarında Süleymaniye’ye Kürdistan Bölgesi’nin Başkenti Erbil’e tabi oldu.
Şayet Kürtler arasında iç savaş çıkmasaydı, Süleymaniye’nin sahip olduğu kültürden uzaklaşması an meselesiydi. Ancak iç savaşta yaşanan olaylar 2 idare ve 2 farklı hükümetin Erbil ve Süleymaniye’de kurulması, Süleymaniye’yi dirilterek, hakimiyet alanını genişleterek, bölgede daha aktif olmasına neden oldu.
Her ne kadar 2 idareli bölge konusunda farklı gerekçeler ileri sürülse de, bu il hükmedilmeyi sevmiyor.
Kürdistan Bölgesi bütçesinin Bağdat tarafından kesilmesine kadar, Süleymaniye’nin hazinesine % 46 aktarılıyordu.
Vurgulamak istediğim, Süleymaniye’ye verilen bütçenin az- çok muhabbeti değil. Bağdat’ın Kürdistan Bölgesi’nin bütçesini kestmesinden sonra Süleymaniye’nin deyim yerindeyse bir çocuğun konumuna düşmesidir. Çünkü daha önce nazlıydı ve el üstünde tutuluyordu.
Son 2 yılda Süleymaniye’nin daha çok bağırması da bundandır. Kürtler’in düşmanları da Süleymaniye’nin bu özelliğini farkettiklerinde dolayı, devletleşmeyi engellemek için sık sık farklı yöntemlere başvuruyor.
Özellikle de Bağdat eline düşen bu fırsatı çok iyi kulanıyor, farklı planlarla Süleymaniye’yi Kürdistan’dan ayırmaya çalışıyor. Süleymaniye’de bu fırsatı sunduğ için yanlış yapıyor.
Ortaya attıkları onlarca sözde belge ve doküman, Süleymaniye’yi Erbil’den uzaklaştırma, Bağdat’la yakınlaşması çabasıdır.
Yaklaşık bir yıl önce başkanlık tartışmaları başladığında, Değişim Hareketi (Goran) parlamenterleri gayriresmi bir heyetle Arap siyasi gruplarını ziyaret etti.
Ziyaretten sonra Kürdistan Bölgesi’nde düzenledikleri basın toplantısında, “Bağdat Kürdistan’ın bölünmesine yönelik çalışmalar yürütüyor” dediler.
Halkının geleceğini düşünen bir dost söyle demişti: “Kürtler’in yuvasının dağılmasına izin verilmemeeli. Bağdat’ın halkımıza yönelik niyetinin iyi olmadığı söyleniyor”ifadesini kullanmıştı.
Karşılığında ise birileri açık bir şekilde,“Bırakın bozulsun. Bizler uzun bir süredir Şiiler’le uğraşıyoruz. Bir ihtimal Irak bölünse Süleymaniye’yi İran’a bağlarız” demiş.
Süleymaniye’nin gelirini arttırmaya ve halkına daha iyi hizmet adına yollar aramaya hakkı vardır. Süleymaniye ortaya çıkacak bir savaşı önleyerek payını arttırabilir.Bunu da hükümet ve uluslararası kuruluşlar aracılığıyla yapabilir.
Şu anda Kürdistan Bölgesi mali krizle karşı karşıya, Süleymaniye ise kendini unutulmuş hissediyor. Buna da Erbil’in neden olduğu görüşünde.
Bağdat ise, Süleymaniye’nin kendisine yaklaşmasının yolunu gözlerken, Erbil’de de endişe verici durumlar ortaya çıkıyor.
Kürdistan birkez daha parçalanmaya çalışılıyor. Bundan da Süleymaniyeliler daha çok zarar görüyor.
Artık şunun da çok iyi bilinmesi gerekiyor; Bağdat için Süleymaniye Necef’ten kutsal değil!
Peki soruyorum, şimdiye kadar Bağdat, Necef için ne yaptı?
Unutmayalım ki Irak’taki Şii kanaat önderleri Necef’te bulunuyor. Şehir Şiiler açısından kutsal bir mekan olmasına rağmen altyapı harabe...
Bir yönetim kendi kutsal mekanlarına bu şekilde yaklaşıyorsa, aslında kendi stratejik amaçlarına karşı tehdit olarak gördüğü Süleymaniye’ye nasıl iyi bir niyetle yaklaşabilir.
(Yazılar, yazarların görüşlerini yansıtmaktadır. Rûdaw Medya Grubu'nun kurumsal bakış açısıyla örtüşebilir ya da örtüşmeyebilir.)
Yorumlar
Misafir olarak yorum yazın ya da daha etkili bir deneyim için oturum açın
Yorum yazın