3.01.2013’te AKP iktidarı, Abdullah Öcalan’la görüşmelere başladığını duyurdu.
9.01.2013’te Paris’te üç Kürt kadını korkunç bir şekilde katledildi. 7,65’lik tabancayla 10 mermi sıkılmıştı onlara.
Cinayetten Ömer Güney tutuklandı. Cinayet silahı bulunamadı. Kurbanların çayına bayıltıcı bir şeyler mi katılmıştı? Çünkü direnmenin emaresi yoktu.
İkinci, üçüncü kişiler? Sır kaldı.
Güney’in elbiselerinde barut izi tespit edildi. Aracında pasaportu bulundu. 2012’de defalarca Ankara’ya gitmişti. Telefon konuşmaları ve ilişkileri deşifre oldu.
Güney, Türk ırkçısıydı. 2010-2011’de Kürtlerin içine sızdırılmıştı.
Sorguda “ketum” kaldı. Ya da öyle istediler. Ailesi kontrole alınmış, Türk ve Fransızlar gizli istihbarat ilişkileri içindelerdi.
Kirli oyun
2013 sonlarında Gülen Cemaati bombası patladı. 12.01.2014 tarihinde sosyal medyada “18.11.2012” tarihli bir belge dolaştı. MİT amirleri O. Yüret, Uğur Kaan Ayık, S. Asal ve H. Özcan’ın imzasını taşıyan belgede, Güney’e “Lejyoner” adı verilmiş, 6 bin euro da harcırah.
MİT, “kurum kağıtlarının çalındığını ve gerisinin uydurulduğunu” ileri sürdü.
Olabilir, “çözüm” kelimesi milliyetçi-ırkçı Kemalistleri dinden imandan çıkarıyordu. Uğur Kaan Ayık’ın adı İmralı’ya giden heyette de geçiyordu.
Ama bu onları aklamaz. Suriye olayından MİT’in hünerlerini biliyoruz. Kasımlo cinayetinden biliyoruz ki en ala katiller müzakerecilerdir, hele Türk ve İranlı iseler.
Allah vergisi ölüm
Tüm izler MİT’i gösteriyordu. Fransız adaleti, gazeteler, ajanslar, televizyonlar, o görüşteler. Ama Fransız hakimler bir türlü adı geçen MİT mensupları hakkında dava açmıyorlardı. Adalet devlet çıkarları önünde bükülüyordu.
Şu tesadüfe bakın, 11 Kasım 2016’da MİT Müsteşarı Hakan Fidan’ın yardımcısı İsmail Hakkı Musa, Paris’e büyükelçi atandı. Zamana karşı yarış. Mahkeme Ocak 2017’ye sarkıtıldı. Pürüzün bertaraf edilmesi için mi? “Ömer Güney öldü!” Güzel eşlerin arkasına gizlenen katiller!
Türkiye cephesinde olanlar
Olayın sıcaklığında AKP iktidarı umut verdi, Kürtlerin kitlesel yaslarına izin verdi.
Erdoğan, savcı Sadık Bayındır’ı soruşturma ile görevlendirdi. Hepsi o kadar. İleri atılan tek adım olmadı. Aksine mevcut izleri de kaybettirdiler. 2014 sonunda savcı Bayındır, Yargıtay üyesi yapılarak soruşturma noktalandı.
Cemaatin suçlamalarının üstüne de gitmedi hükümet. Karşılıklı ortak suçu örtbas ediyorlar. Halen de öyle. Birbirini öldürüyorlar ama katliam bilgilerini gizliyorlar.
İş başa düştü
Güney sağlığında devletine hizmet etmişti. Ölümüyle de ediyor. Sırlarla gitti. Ölme hakkı yoktu.
Dava kapatılabilir. Cinayet merkezi aklanır. Türkiye-Fransa kirli ilişkileri açığa vurulmaz. Fransa adaleti ağır bir yükten kurtulmuş olur.
1970-1990’larda Paris’te Güney Afrika, İran, Filistin, Bask ve Tamillileri hedef alan pek çok siyasi cinayet işlendi. Büyük çoğunluğunda suçlular sırra kadem bastı.
Olayımızda da o çirkin gelenek kendini tekrarlayabilir. Ya demokrasi, insan hakları, adalet? Devlet çıkarları sözkonusu oldu mu, onu unuttun!
“Fransız adaleti olayın peşini bırakmaz”, “Davayı Türkiye’ye karşı siyasal tepkiye dönüştürebilirler”, diyeceksiniz. Belki. Ama ben o kadar iyimser değilim.
Tesellim şu: En azından katilleri tanıyoruz.
-----------------------------------------------------
Türkiye kazdığı kuyuya düştü
“Halep felaketi” tabiri doğru durmuyor. Bir felaket var,ama o Suriye’nin insan, kültür, tarih ve zenginlikleriyle tahrip edilmesi olayıdır. Savaşa tahrik eden Türkiye, İran, Katar, Suudi ve onları itekleyen devletler, sorumlulardır.
Başlangıçta sekülerler muhalefetin egemen gücüydü. Destek için Türkiye, Suudi ve Katar’a başvurdular. Yardımı aldılar ama “Cihadileşmek” karşılığında.
Cihadiler egemen güç oldular. Alevi, Dürzi, Hıristiyan ve Kürtleri katliamdan geçirdiler. Sekülerleri kaçırttılar. Korkunç cinayetleri dünyayı korkuya boğdu.
Dünya onlardan uzak durdu. Cihadi şiddete maruz kümeler silahlandılar. İran, Hizbullah ve de Rusya doğrudan savaşa müdahil oldular.
En kötüsü Türkiye’nin yaptığı. Muhalifleri kendi çıkarları için kullandı. Rusya ile savaş durumuna girdi. NATO, Türkiye’nin maceralarına eklenti olmadı.
Haddini Putin verdi. Boynuna basarak, dediğini Türkiye’ye kabul ettirdi. Türkiye, Kürtlerin karşılığında Cihadileri sattı. Halep olayı, o satışın bir sonucudur ve Türkiye’nin yenilgi belgesidir.
Sürpriz olmayan cinayet
Türkiye, “sivilleri koruma” oyunuyla acı gerçeği gizleme peşinde. Türkiye genelinde Moskova, Tahran ve Şam’a karşı gösteriler oluyor. Müttefiklerini protesto etmek çelişki değil mi?
Rus elçisi bu karmaşada öldürüldü. Katil polis, Türk iktidarının yeni kuşağından. Tahir Elçi’nin öldürülmesini akla getiriyor. Acaba böyle kaç yüz, kaç bin tetikçi var? O artık muhafazakar İslamcılar için bir “öncü kahraman”.
Peki katil neden öldürüldü? Güney örneği var: Ölüler konuşmaz.
Türkiye boğaza kadar pisliğe batmış. Say say bitmez. Şimdi de tanrıların bile uzak durmaya çalıştığı Moskova ve Tahran’la güya ortaklık.
Suriye’de Şam ve Tahran’ın üstün gelmesinden rahatsızım. Ama Cihadilerin yenilgisinden özellikle zevk alıyorum.
Türkiye tam bir baş dönmesi içinde. Kürt düşmanlığı, her platformu ve anlaşmasının ön koşulu. Kurnaz diğerleri de Türkiye’yi hiç mi hiç kırmıyorlar.
Büyük kazık Arap muhafazakarların payı. Hiç mi tepki göstermeyecekler? Ama eğer tepki gösterecek kadar insani ve ulusal onurları kalmışsa!
Suriye’de NATO’nun sırtı yerde. Rusya siyasi platformu da onlardan aldı, onları horluyor. Irak’ta da aynı şeyi tekrarlamaya kalkışmasın? Zaten Türkiye buna can atıyor. Batı seyirci mi kalacak? Belli ki sistem, Trump’un “mucizelerini” bekliyor.
Olay her açıdan biz Kürtleri doğrudan ilgilendiriyor. Ama bu defa korkması gereken Türkiye değil mi? Kürt düşmanlığı da artık yetmeyebilir.
(Yazılar, yazarların görüşlerini yansıtmaktadır. Rûdaw Medya Grubu'nun kurumsal bakış açısıyla örtüşebilir ya da örtüşmeyebilir.)
Yorumlar
Misafir olarak yorum yazın ya da daha etkili bir deneyim için oturum açın
Yorum yazın