Şimdi de Riyad-Tahran tiyatrosu. Tutuklama, komplo, milyarla silah, hayali projeler, "para kuyusunun kuruması korkusu" ve "liberal İslam müjdesi"...
Sadece ABD'de trilyona yakın Suudi doları var. Paylarının olmadığı uluslararası şirket mi var? Okyanus kurur, Suudi'nin para kuyusu kurumaz.
"Liberal İslam"? Reform? Hem de Suudi'de? Şaka herhalde. Vahabizm ve reform, su ve ateş gibiler. Olsun mu diyorsunuz? Ama adamlar tipten de kaybediyor. O tiplerden reform çıkmaz.
Riyad'ın "liberal İslam" söylentilerine ilk tepkiyi veren kim? Erdoğan. Türkiye yıllarca "liberal İslam"ın öncüsü görüldü. Kahramanı da Erdoğan'dı. Ne oldu? Ankara Riyad'laşma koşusunda. Nasıl da yediriyorlar insana!
Entarilisi mi, sarıklısı mı?
Suudi-İran mezhep maskeli milliyetçi çekişmesi, bölgenin kan ve yıkıntı içinde kalmasının baş nedenlerinden. Zamanla emperyalist devletler de dahil oldular. Öyle ki Riyad yıllarca CIA operasyonlarına finansörlük yaptı. Karşılık; Suudi'nin dini kurumlarına yol açıldı.
DAIŞ'in ağına bakın; Balkanlar ve Ortaasya ülkelerinde dini kurum imamları hizmetlerindeydi. O kurumlar ağırlıklı Körfez ülkelerince finanse ediliyordu.
Tahran ve Ankara da aynı örneği izlediler. Tahran merkezli dini kurumlar tetikçi yuvası, özellikle Kürtleri hedeflediler. Türkiye'ninkiler MİT'e bağlı. Bu ağ, çok defa mahkemelere konu oldu. İslam, milliyetçi tetikçiliğe örtü yapılıyor.
İşte DAIŞ, El Nusra, Heşdi Şabi ve diğerlerinin hayat damarı. Körfez'in parası ve Türkiye'nin desteği olmasaydı, ne DAIŞ ne el Nusra olurdu. Tahran, Heşdi Şabi'nin kendi gayrimeşru çocuğu olduğunu zaten inkar etmiyor.
Riyad altta kaldı
Üste çıkan Tahran. Nedenleri çok ama belirleyici olanı DAIŞ vahşeti. Kafa kesme, yakma, kadınların kaçırılması ve satılması, katliamlar, dünyanın ödünü kopardı.
Sünni Araplardı. Para Körfez’den. Türkiye, cihatçı katillerin gidiş geliş güzergahı. Tümü dünyanın gözü önünde oldu. Şiddet Ortadoğu'yla sınırlı kalmadı, Avrupa, Rusya ve Amerika'ya yayıldı.
Sünni Arap vahşeti, Esad karşıtı liberal cephenin çökmesine yol açtı. Rusya ve İran'a gün doğdu. Neyin peşinde oldukları kimsenin umurunda değildi. Hizbullah, Heşdi Şabi karanlıkta kaldı. Kim DAIŞ'i, Nusra'yı vuruyorsa, dünyanın takdirini aldı.
Vurgum, Güney Kürdistan'daki durumun izahı için önemli. Evet Kerkük'ü düşüren Tahran, Heşdi Şabi onun tetikçisi ama Ezidi Kürt soykırımı, Batı Kürdistan'daki katliamlar, Sünni Arap DAIŞ'in ürünü. Ne kadar görmek istemesek de bağları Doha, Ankara ve Riyad'a kadar uzanıyor.
Lübnan'ın beladan kaçması zor
1980-1982, iki yılım o ülkede geçti. Savaş yılları. Her ülkenin kendi güzellikleri var. Ama Lübnan'ınki bir başka. Dağları, emsalsiz mavisiyle denizi, meyveleri, sebzeleri, tarihi, dört mevsimi birlikte yaşayan doğasıyla eşsiz bir ülke.
Toplumu da öyle renkli(ydi). Şehircilikte, kültürde, eğitimde diğerleri Lübnan'ı kıskanırdı. Ancak savaş o Lübnan’ı öldürdü. Savaş toplumuna dönüştü. Kuşların uçaksavarla avlandığı, tonlarca dinamitin bir teki için kullanıldığı siyasi suikastler cenneti bir ülkeye döndü.
Lübnan Kürtlüğe de yabancı değil. Küçük ama aktif bir Kürt topluluğu var. Selahaddin Eyyübi'yi okuyunca, o ülke daha tanıdık geliyor insana. Araplaşsalar da Baalbek'te halen Kürtlüğünü gururla taşıyanlar vardı.
Ben, bizler pek çok anımızı, şehitlerimizi, mezarlığımızı geride bıraktık. Acaba yerlerinde duruyorlar mı?
O dönem Sünniler egemendi, politik olarak da Nasırcılar. Şiiler arasında Hizbullah yoktu, Emel vardı. Ama katilleri daha o günden isim yapmıştı. Evini bizlere açan bir Kürdü öldürdüler, sesini çıkarmaması için babasını tehdit ettiler.
Lübnan Suriye'nin bir eyaleti gibiydi. 2005'te Şam askerlerini çekti ama tarih tersine döndü. Şimdi Şii Hizbullah etkin güç. Şam daha da etkin olabilir ama artık son söz Tahran'ın.
ABD mi? Trump'ın önceliği Uzak Asya. Kuzey Kore ve Çin ona yeter ve artar bile. 1983'te Lübnan'da aldığı ders halen canlı, tek bir saldırıda 241 askerini kaybetmişti ABD. Bir daha cesaret edemez.
Fransa? Tarihi sorumluluğu mu? Suudi parasıyla Lübnan ordusunu silahlandırmak yağlı bir işti. Ama o da boyunun ölçüsünü aldı. 1983'te bir saldırıda 58 askerini yitirdi. İki saldırı da muhtemelen Şii militanların eseriydi.
İsrail? Savaş ona komşu. Kim egemen olursa, onunla uğraşacak. İsrail kendinden korkuyor. Lübnan’ın, İsrail-İran çatışmasının alanı olması kaçınılmaz.
Putin ve Trump, Lübnan'ın egemenliğinden ve korunmasından bahsettiler, ancak Tahran ve Riyad o pozisyonlarını muhafaza ettikleri sürece, sözler anlamsız.
Neden savaşmıyorlar?
Dürüstlük onu gerektiriyor. Ama nerede o centilmenlik? Onlar için canını verenler oldukça, birbirini ısırmayacaklardır. O zaman da birilerinin araya girmesine sarılacaklardır. Diyelim ki kalkıştılar, Riyad şanssız gözüküyor, zira Irak, Suriye, Yemen ve Lübnan'daki ayakları kesik.
Ortadoğu huzuru için; barışçıl, hümanist, halkların haklarını ayrımsız kollayan bir zihniyet, bir hareket gereklidir. Riyad ve Tahran'ın kafasıyla hiç olmaz.
Riyad'ın diğer bir sıkıntısı, dostları. Doha ve Ankara ihanet ettiler ona. Hani Suudiler, İslam ordusu kurmuştu? Güya Pakistan ordusu eğitecekti. Ordu yok. Pakistan şimdi İran’la oturup kalkıyor.
Evet, Trump Suudiler'den milyarlar kaptı. Belki de bir şeyler yapmak isteyecektir. Ama şunu kesin olarak söyleyebilirim; öylesi bir durumda Bağdat Tahran'ın yanında yer alacaktır. Tahran evinde huzur içinde oldukça, küstahlığına devam edecektir. Kurnaz Putin'in parmağının her yerde olduğunu da unutmayalım.
Bir Kürt olarak İran'a karşı öfkeyle doluyum. Onun ve Kürtlere egemen diğer devletlerin en büyük felaketlerle yüzyüze kalmaları en büyük dileğim. Dileğim, demokrat, hümanist zihniyetime hiç zıt değil. Zaten tökezlemeseler, yükün bizi aştığı ortadadır.
(Yazılar, yazarların görüşlerini yansıtmaktadır. Rûdaw Medya Grubu'nun kurumsal bakış açısıyla örtüşebilir ya da örtüşmeyebilir.)
Yorumlar
Misafir olarak yorum yazın ya da daha etkili bir deneyim için oturum açın
Yorum yazın